In het nummer The Atlantic zingt de Canadese zangeres Tamara Lindeman over natuurfenomenen die even alledaags als prachtig zijn. Ze doet dat zo voorzichtig dat het lijkt alsof ze met die warme, hese stem bang is om een gletsjer te laten smelten. Zou zomaar kunnen, want Lindeman heeft met haar band The Weather Station het album Ignorance ook gewijd aan de klimaatramp die zich aan het voltrekken is.

Niet dat je dat er meteen aan af hoort. Lindeman verpakt haar opvattingen in poëzie en kleine observaties. The Robber gaat over megaconcerns die de wereld hebben voorgelogen, maar dat besef je pas na de volgende regels: ‘He had permission/ Permission by words/ Permission of thanks/ Permission by laws/ Permission of banks.’ Het nummer Trust is een treurdicht voor een verloren relatie én een verloren wereld.

Ignorance is een ‘protestalbum’ dat eerder toedekt dan opjut. Een saxofoon fladdert, een cello wordt gestreeld, een piano aangehaald. De uitgesproken gitaarfolk van de vier voorgaande albums heeft plaatsgemaakt voor intuïtieve jazzy softrock. Die laat je in een mijmerende staat achter, waar verdriet en troost elkaar stevig omhelzen. Alsof een vriend die je jaren niet hebt gezien met slecht nieuws komt. Zo zingt Lindeman in Loss: ‘Loss is loss, is loss, is loss.’ Zo onnadrukkelijk, zo kalm, zo indrukwekkend.

pop
★★★★★
The Weather Station